~ Perdition ~

Duncan

...stoję...
Z tyłu, za plecami widzę ciemnozielony mur, który zdaje się mnie wyganiać czy też bronić dostępu. Wystawia w moim kierunku uschnięte konary, niczym dzidy lub rohatyny. Dołem zaś, niczym mury niezdobytego zamku kłebią się krzewy malin, dzikiej róży, jeżyn i tarniny, porzetykane tu i ówdzie jasnozielonymi strażnicami akacji. Nie wiem zresztą dlaczego patrzę na ten las, bo nie mam żadnego zamiaru iść w tamtym kierunku i to nie dlatego że las jest mi niechętny, ale dlatego że cos każe mi spoglądać na roztaczającą sie przede mną równinę.
...stoję...
Widok jest przepiękny w swoim spokoju i rozbłyskach słonecznego światła, ale coś mi podpowiada abym nie dałsię zwieść tym pozorom. Może nie pozorom ale przeczuciu, że nawet najpiękniejszy krajobraz może skrywać niebezpieczeństwo.
...stoję...
Po mojej prawej stronie, pod nisko już widzącym nad horyzontem słońcem, widzę zarys osady czy może miasta. Nie jestem pewny, bo słońce utrudnia obserwację, ale dostrzegam jakiś dym, jakby z kominów domostw, w których wlasnie obcy ludzie mogą siadać do spóźnionego obiadu.
...poczułem głód...
Jest to pierwsza myśl którą skierowalem na siebie i....nie wiem kim jestem! Nie znam swojego imienia! Potrafie nazwać wszystko co mnie otacza, opisać swoje myśli i uczucia, ale nie umiem nazwać siebie.
Nie mam imienia!
Panika mija (przez głowę przelatuje mi złośliwa myśł że wiem co to panika, a nie wiem kogo ogarnia). Widzę, że ubrany jestem w płócienne spodnie i kaftan z jakiegoś dziwnego materiału, moze jakiegoś rodzaju skóry. Na nogach sandałym których rzemienie oplatają mi kostki i łydki. Spostrzegam naraz, że na szyi mam łańcuszek, na ktorym jest zawieszona blaszka. Przyglądam sie i widzę litery, czy też cyfry, ale są one całkowicie nieczytelne. Kilka jest jednak wyraźniejszych i tworzą dwa słowa.... "Duncan Avery". Coś podpowiada mi że na innych planetach, wszechświatach, wymiarach na takich metalowych blaszkach wypisane były imiona tych, co je nosili. Chwilę się zastanawiam, ale dochodzę do wniosku że takie imię jest lepsze niż żadne.
...stoję...
Ponownie znać o sobie daje głód, a w raz z nim potrzeba schronienia. Kieruję wzrok ku opadającemu słońcu, aby pod jego tarczą ponownie dostrzec kontury budynków czy murów. Pozwalam zadziałać moim instynktom, a one każą mi iść w tamtym kierunku.
...ruszam...

A teraz troche suchych informacji ; )
Witam wszystkich członków gildii ! Mam na imię Piotrek i mieszkam w Puławach, to takie średniej wielkości miasto niedaleko Lublina. Liczę sobie 17 wiosen, stażu tibijiskiego leci mi juz 4 rok Wink

Ostatnio nie gram zbyt często, ze względu na (za przeproszeniem) zapieprz w szkole, ale zawsze chętnie loguje żeby chociaż porozmawiać ze znajomymi. No i właśnie, moją chęć dołączenia do Was mogę poprzeć chyba dość standardowymi powodami, to znaczy głównie pragnę poznać nowych, ciekawych, ludzi. W przeszłości byłem też w kilku gildiach (m. in. Lords of Valinor) i wiem, że członkowie gildii mogą się bardzo ze soba zżyć i świetnie sie razem bawić ; )

Pozdrawiam
Duncan Avery